Beata Wąsowska [MALARSTWO+]

Wystawa w Muzeum Regionalnym w Bełchatowie – od 17 czerwca do końca lipca 2016. Zapraszam!

20 kwietnia o godzinie 17.00 w Galerii Szkolnej I LO im. L. Kruczkowskiego w Tychach
To mały jubileusz. Wystawa w galerii, w której stawiałam pierwsze kroki. Razem z Bogdanem Trybusem (dziś projektantem grafiki książkowej) 30 lat temu pokazywałam tu swój dyplom. Spotkanie poprowadzi Jurek Ciurlok. Słowo wstępne do folderu wystawy napisała Małgorzata Bartosik.
Ps.
Prof. Adam Romaniuk, u którego studiowałam projektowanie graficzne książki, ma właśnie wystawę w galerii Obok. Warto zobaczyć tę wystawę. Poza tym, że prezentuje bardzo efektowne i wysmakowane grafiki cyfrowe, że jest świetnie zaaranżowana (Łukasz Pudełko), jest naszym – uczennicy i nauczyciela – artystycznym spotkaniem w Tychach, gdzie oboje mieszkamy.
Niestety termin wernisażu mojej wystawy pokrywa się z uroczystym zakończeniem Tyskich Spotkań Teatralnych, więc obawiam się, że macie już bilety do teatru. Mimo to serdecznie zapraszam.
Wystawie towarzyszy pokaz pracy licencjackiej Alicji Turek. Praca jest projektem koncepcyjnym i technicznym aranżacji wystawy mojego malarstwa w tyskiej galerii OBOK.

Obrazy Beaty Wąsowskiej są jak odcisk linii papilarnych – jedyne i niepowtarzalne. Wystawa pod tytułem „ZWIĄZKI ORGANICZNE” spełnia oczekiwania odbiorców znających już tę sztukę i jednocześnie wprowadza w nowe obszary artystycznych poszukiwań tyskiej malarki.

Pierwsza grupa obrazów to prace wibrujące kolorami, przyciągające wzrok i niepozwalające oderwać od siebie oczu. Ci, którzy je oglądają, odkrywają kolory, o istnieniu których nie mieli pojęcia. Dzięki nim obrazy kipią energią, hipnotyzują, wychodzą z ram i nawet po zamknięciu oczu na długo zostają pod powiekami.
Druga grupa to prace przedstawiające kolejne etapy procesu twórczego – od chaosu do formy. To jak kształtowanie się wszechświata, tworzenie skupisk atomów, które powoli stają się planetami, a potem tworami natury i w końcu… życiem.
Kolejny temat to kobiety-Madonny. Pełne spokoju, subtelne, jakby zadumane. Podobne do siebie, ale dzięki temu będące kwintesencją kobiecości. To nie ich cechy indywidualne, ale otaczające je przedmioty – stanowiące dla nich ramę kompozycyjną – mówią o całej złożoności ich życia, o blaskach i cieniach bycia kobietą.
Te prace wskazują też na nowy kierunek artystycznych poszukiwań malarki – maksymalne uproszczenie formy, która nabiera wyrazu dzięki umieszczaniu jej w coraz to innych aranżacjach przestrzeni. Trudno te obrazy rozpatrywać pojedynczo – dopiero jako cykl stanowią przyczynek do refleksji nad zmiennością i różnorodnością życia. Nie tracąc nic z tego, co kojarzymy z malarstwem Beaty Wąsowskiej, są jednocześnie syntezą jej artystycznej drogi.
Warto tą drogą podążać za artystką. Warto, bo jej obrazy pokazują, że odkrywanie świata i człowieka nigdy się nie kończy.

Małgorzata Bartosik, kwiecień 2016
wstęp do folderu wystawy malarstwa pt. “ZWIĄZKI ORGANICZNE”
Galeria Szkolna, I LO im. L. Kruczkowskiego w Tychach
Jubileusz 30. lat współpracy artystki z galerią.

Praca dyplomowa licencjacka. “Aranżacja wystawy malarstwa Beaty Wąsowskiej pt. “Mitologia EWY” w tyskiej galerii sztuki OBOK”. Promotor dr hab. Adam Czech, autor: Alicja Turek, kierunek: architektura wnętrz. Katowice, czerwiec 2014

Alicja Turek – Absolwentka Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach, wydziału Architektury, Budownictwa i Sztuk Stosowanych. Prowadzi wraz z mężem Pracownię Projektowo-Wykonawczą w Tychach. Od niedawna Hodowca Gołębi Pocztowych. Jej pasja to sztuka,projektowanie, gołębie i pływanie.
Zdjęcia: Praca dyplomowa licencjacka. “Aranżacja wystawy malarstwa Beaty Wąsowskiej pt. “Mitologia EWY” w tyskiej galerii sztuki OBOK”. Promotor dr hab. Adam Czech, autor: Alicja Turek, kierunek: architektura wnętrz. Katowice, czerwiec 2014

Trudno o lepszy tytuł dla twórczości Beaty Wąsowskiej, jak właśnie taki; “Obrazy witalne”.
Wszak te obrazy są feerią barw, kipią żywiołową radością, promieniują blaskiem kobiecości a smutek, czy może raczej smuteczek bywa przyprawą niezbędną dla odczucia pełni smaku owego niezwykłego świata w jaki artystka prowadzi widzów.
Te obrazy są wytchnieniem od niezbyt pięknej rzeczywistości w której przebywamy na ogół. Zdają się mówić: “żyj, bo masz jedyną po temu okazję, więc jej nie zaprzepaszczaj”.
Są jak obłoczek zakazanego dymu, który wprowadza w lepszy nastrój i bywa lekiem. A przy tym wynikają z najlepszych tradycji malarskiego warsztatu, nazbyt często dziś lekceważonego, jako staroświecki relikt z kart podręczników do historii sztuki. Te obrazy są rzetelne. Nie ma w nich pospiesznej bylejakości.
One też niczego nie udają. Nie próbują się mądrzyć; pouczać nas; grozić nam palcem; straszyć. Jeśli każą nam się nad czymś zastanawiać, to nad naszym codziennym poddawaniem się szarości. I nad rozumieniem kobiecości w pełnej krasie jej wdzięku, subtelnego piękna, pociągającej zmysłowości.
Te obrazy najlepiej odpowiadają na łacińską maksymę: “VITA SINE ARTIS MORS EST” – “Życie bez sztuki to śmierć”.
Zatem wybierajmy sztukę. Sztukę ożywiającą. Obrazy witalne.

Jerzy Ciurlok, Gliwice, marzec 2016
wstęp do folderu wystawy, Klub Pracowników Politechniki Śląskiej w Gliwicach