Osiągalne i nieosiągalne. Paradoksy niebieskości

Categories:  > Kolory, Marta Fox
Tags: ,

„Ze swojej fascynacji symboliką kolorów ( w poezji, Beato, w poezji) wyławiam to, co ma związek z niebieskościami. Czy wiesz, że ambiwalencja błękitu wyraża się zarówno w serdecznej radości, jak i w głębokim smutku? Wyniki psychologicznych badań mówią o korelacji błękitu z miłością i inteligencją, co znaczy, że między tą barwą i wymienionymi pojęciami istnieje uczuciowy związek. Gdy patrzymy na niebieską powierzchnię, mamy wrażenie, że barwna plama oddala się od nas, a więc “ucieka”.
Dlatego przypisuje się niebieskiej barwie nie tylko magiczny efekt “wymykania się” i dali, ale również czegoś nieosiągalnego, “przebywającego w chmurach”, czy czasowego oddalenia, a więc tęsknoty za czymś, co dalekie lub minione. Nie zawsze symbolika błękitu związana była z wiernością i opiekuńczością chrześcijańskich bóstw.
Czy wiesz, że w czasach przedchrześcijańskich czarownice posiadały niebieskie płaszcze i rekwizyty?
Czy wiesz, że w późnym średniowieczu niebieski kolor był symbolem niewiernych i oszukanych?

Rozgadałam się o niebieskościach, bo dziś czuję się tak właśnie, jak kolor niebieski. Być może, gdybym pisała ten tekst jeszcze przed Świętami Wielkiej Nocy, to czułabym się jak kolor czerwony.” Marta Fox ze wstępu do wystawy „Dowód na usta”, 2001

Anioł 18x13 cm, nr kat. 20P-68, 2000 r.

Mój autorski komentarz do tego obrazu znajdziesz tutaj

A tu ciekawy artykuł Joanny Furgalińskiej
Poszukiwanie niebieskiego absolutu. O sztuce w kolorze blue. Polecam!

Odcisk linii papilarnych – Małgorzata Bartosik o malarstwie Beaty Wąsowskiej

Categories:  [o twórczości], Katarzyna Bartosik, omówienia
Tags: , , ,

Obrazy Beaty Wąsowskiej są jak odcisk linii papilarnych – jedyne i niepowtarzalne. Wystawa pod tytułem „ZWIĄZKI ORGANICZNE” spełnia oczekiwania odbiorców znających już tę sztukę i jednocześnie wprowadza w nowe obszary artystycznych poszukiwań tyskiej malarki.

Pierwsza grupa obrazów to prace wibrujące kolorami, przyciągające wzrok i niepozwalające oderwać od siebie oczu. Ci, którzy je oglądają, odkrywają kolory, o istnieniu których nie mieli pojęcia. Dzięki nim obrazy kipią energią, hipnotyzują, wychodzą z ram i nawet po zamknięciu oczu na długo zostają pod powiekami.
Druga grupa to prace przedstawiające kolejne etapy procesu twórczego – od chaosu do formy. To jak kształtowanie się wszechświata, tworzenie skupisk atomów, które powoli stają się planetami, a potem tworami natury i w końcu… życiem.
Kolejny temat to kobiety-Madonny. Pełne spokoju, subtelne, jakby zadumane. Podobne do siebie, ale dzięki temu będące kwintesencją kobiecości. To nie ich cechy indywidualne, ale otaczające je przedmioty – stanowiące dla nich ramę kompozycyjną – mówią o całej złożoności ich życia, o blaskach i cieniach bycia kobietą.
Te prace wskazują też na nowy kierunek artystycznych poszukiwań malarki – maksymalne uproszczenie formy, która nabiera wyrazu dzięki umieszczaniu jej w coraz to innych aranżacjach przestrzeni. Trudno te obrazy rozpatrywać pojedynczo – dopiero jako cykl stanowią przyczynek do refleksji nad zmiennością i różnorodnością życia. Nie tracąc nic z tego, co kojarzymy z malarstwem Beaty Wąsowskiej, są jednocześnie syntezą jej artystycznej drogi.
Warto tą drogą podążać za artystką. Warto, bo jej obrazy pokazują, że odkrywanie świata i człowieka nigdy się nie kończy.

Małgorzata Bartosik, kwiecień 2016
wstęp do folderu wystawy malarstwa pt. „ZWIĄZKI ORGANICZNE”
Galeria Szkolna, I LO im. L. Kruczkowskiego w Tychach
Jubileusz 30. lat współpracy artystki z galerią.

OBRAZY WITALNE – Jerzy Ciurlok o malarstwie Beaty Wąsowskiej

Categories:  [o twórczości], Jerzy Ciurlok, omówienia
Tags: , , , , ,

Trudno o lepszy tytuł dla twórczości Beaty Wąsowskiej, jak właśnie taki; „Obrazy witalne”.
Wszak te obrazy są feerią barw, kipią żywiołową radością, promieniują blaskiem kobiecości a smutek, czy może raczej smuteczek bywa przyprawą niezbędną dla odczucia pełni smaku owego niezwykłego świata w jaki artystka prowadzi widzów.
Te obrazy są wytchnieniem od niezbyt pięknej rzeczywistości w której przebywamy na ogół. Zdają się mówić: „żyj, bo masz jedyną po temu okazję, więc jej nie zaprzepaszczaj”.
Są jak obłoczek zakazanego dymu, który wprowadza w lepszy nastrój i bywa lekiem. A przy tym wynikają z najlepszych tradycji malarskiego warsztatu, nazbyt często dziś lekceważonego, jako staroświecki relikt z kart podręczników do historii sztuki. Te obrazy są rzetelne. Nie ma w nich pospiesznej bylejakości.
One też niczego nie udają. Nie próbują się mądrzyć; pouczać nas; grozić nam palcem; straszyć. Jeśli każą nam się nad czymś zastanawiać, to nad naszym codziennym poddawaniem się szarości. I nad rozumieniem kobiecości w pełnej krasie jej wdzięku, subtelnego piękna, pociągającej zmysłowości.
Te obrazy najlepiej odpowiadają na łacińską maksymę: „VITA SINE ARTIS MORS EST” – „Życie bez sztuki to śmierć”.
Zatem wybierajmy sztukę. Sztukę ożywiającą. Obrazy witalne.

Jerzy Ciurlok, Gliwice, marzec 2016
wstęp do folderu wystawy, Klub Pracowników Politechniki Śląskiej w Gliwicach

Zalotnice kolorowe_Aleksandra Lubczyńska

Categories:  [o twórczości], Ola Lubczyńska
Tags: , , , ,

Dawno w BP Atelier nie było takiego szaleństwa kolorów. Płótna Beaty Wąsowskiej, niesamowicie energetyczne, podziałały na nas jak zastrzyk witamin, tak potrzebny przed nadchodzącą zimą. Prace tyskiej malarki zabrały chłodną biel ze ścian, a w galerii zrobiło się gorąco i radośnie. Sama autorka, niezwykle sympatyczna, starannie przygotowała się do wystawy w Opolu. Na gości czekała moc, pięknie wydanych na kredowym papierze, reprodukcji, pocztówek oraz katalogów z dziełami Beaty. Read the rest of this entry »

Jerzy Dobrzyniecki – recenzja

Categories:  [o twórczości], Jerzy Dobrzyniecki
Tags: , , ,

Postanowiłem scharakteryzować między innymi malarstwo Beaty Wąsowskiej.

Celowo rezygnuję z retoryki porównań i odniesień, klasyfikacji malarstwa z innymi twórcami w historii sztuki.
W kolejnych zmaganiach z materią malarską, w katalogu, serii prezentacji tematycznych, można zauważyć po dwie, trzy prace, będące domeną Beaty. Mają one potencjał czasowy, który autorka czerpie z pasji, i działania zdeterminowanego swoistym kolorytem. Niektóre odbiegają od tej nieskrępowanej weny, prawdopodobnie denerwują malarkę, a niejednokrotnie stają się impasem plastycznym abstraktu dzieła. W wywołaną tematykę obrazu, angażuje podobne, sugestywne atrybuty, nacechowane predylekcją autorki. Read the rest of this entry »